Bangkok dag 1

Vandaag was mijn eerste dag in Bangkok. De reis er naar toe was lang en vermoeiend.
Eerst 12 uur vliegen naar Singapore. Het vliegtuig zat maar half vol, maar helaas geen drie stoelen vrij naast elkaar zodat ik kon liggen. Ik zat naast een man die via Singapore naar Perth, Australië ging.
Helaas is het niet gelukt om zittend te slapen. Er was keuze uit 100 verschillende films, waaronder ook de allernieuwste, dus ik heb me prima vermaakt. Ik kan Singapore Airlines iedereen aanraden. De service is perfect.
Singapore is een erg groot vliegveld. Ik moest eerst twee skytrains pakken en toen nog een half uur lopen naar de Gate. Alles stond goed aangegeven. Er waren fijne ligstoelen waar ik even in ben gaan liggen om de drie uur door te komen.
In het vliegtuig van Singapore naar Bangkok zaten vooral Aziaten en zakenmannen. De zakenmannen gaven bij het betreden van het vliegtuig hun jasje aan de stewardes die zij vervolgens netjes aan een hangertje hing. Bij de landing brachten de sterwardessen de jassen terug naar de eigenaar. Nog nooit gezien dit.
Bij de douane van Bangkok geen problemen en op de loopband zag ik al snel mijn tas liggen. Erg blij dat mijn spullen allemaal goed over zijn gekomen.
Na geld te hebben gehaald ben ik naar het treinplatform gegaan. Een kaartje naar het centrum kost maar 40Baht, nog geen euro. De treinen rijden heel regelmatig, dus ik hoefde niet lang te wachten. Een Thaise man begon een gesprek met mij. Hij werkt op een cruiseschip en was ooit in Rotterdam geweest. Hij heeft me een paar tips gegeven om naar toe te gaan in Thailand. Toen de skytrain was gearriveerd in het centrum, wilde ik een taxi nemen naar het hostel. Ze vroegen allemaal 150 Baht (ongeveer 3 euro) en vertikte de meter aan te zetten. Ik dacht dat dat veel te veel was dus ben verder gaan lopen, maar met 32 graden en vijftien kilo op mijn rug hield ik dit niet lang vol. Even later heb ik een taxi aangehouden en hetzelfde bedrag betaald. De taxichauffeur heet Chinnewong en is 26 jaar. Hij deed gelijk gezellig harde thaise rock aan in de auto. Klonk erg goed. Helaas wist hij niet hoe de band heette.
Het was nog een heel stuk rijden, dus het was het geld waard. Hij kon nauwelijks Engels, alleen geldbedragen en dat tellend met zijn vingers. Een gesprek voeren ging lastig.
Het hostel kon hij niet vinden. Heel lief ging hij steeds de auto uit om het aan mensen te vragen.
Na een paar rondjes om Kaosan Road te hebben gereden ben ik uitgestapt. En ongelooflijk. Ik loop de hoek om en ik ben er. Heel verdekt opgesteld. Ik heb een bed in een slaapzaal voor vrouwen. Ik deel de kamer met twee Duitse vriendinnen uit München en een aziatisch meisje (weet nog niet welke land). Met de meiden uit München heb ik leuk kunnen kletsen over onze reisplannen.
Ik besluit om eerst waterflessen te gaan halen. Hierna ben ik de straten om Kao San gaan bekijken. Ik wordt aangesproken door Christiaan. Hij komt uit Duitsland (ook uit München) en loopt met een aantal zakken vuile was te zoeken naar een wasserette. We gaan samen op zoek, maar bij elke wasserij zegt een Thais oud vrouwtje dat het twee dagen gaat duren of dat ze gesloten zijn. Hij is ook alleen in Bangkok, maar morgen ontmoet hij een vriend die hier naar toe komt. We nemen afscheid en ik loop verder. Nog even naar een training van Muay Thai gekeken. Ik besluit eerst terug te gaan naar het hotel om even te douchen voordat ik ga eten. Na het douchen ben ik weer de stad ingegaan. Ik ben de avond relax ingegaan met een voetmassage. Liggend op een zachte stoel aan de rand van een drukke straat luisterend naar oosterse muziek en in een omgeving van heerlijke geuren van het straateten werden mijn onderbenen en voeten een half uur gemasseerd inclusief drukpunten. Hierna kreeg ik nog gratis een schouder en nekmassage. Dit alles voor maar 120Baht, nog geen drie euro. Ik had mijn laptop mee de straat op genomen om aan het blog te schrijven. Bij een terras stond een bordje gratis WiFi, dus daar ben ik gaan zitten. Een literfles Lao bier besteld. Echt super lekker. Naast mij zit een man ook alleen aan een tafeltje. Ik begin over het bier (hij drinkt Thais bier) en we beginnen een gesprek. Hij heet Brian en komt uit Oregon USA.Hij heeft gewerkt in de telecommunicatie en is nu op reis met net als ik een enkele ticket Bangkok. We zitten een uur gezellig te kletsen en dan stapt hij op. Hij moet namelijk de nachttrein halen naar Chiang Mai. Daar gaat hij onder ander mountainbiken. Ik heb nog steeds niet gegeten en zoek een leuk buitenrestaurant op. Ik bestel een hele vis met ogen en al van de barbecue. Inmiddels 35 uur niet geslapen, maar ik voel me prima. Door alle positieve invloeden van vandaag heb ik energie voor tien. Nu schrijf ik het blog af in de ontmoetingsruimte van het hostel. Er zitten een aantal backpackers te computeren en tv te kijken. Leuke sfeer.
Contact maken is hier niet moeilijk. Er lopen veel mensen alleen en mensen zitten alleen op het terras te eten. Een mooie dag. Helemaal niet vervelend om als vrouw alleen te zijn.
Nu toch maar proberen te slapen.