Dag 48-62 Hanoi – Motorreis naar het zuiden

Alweer twee weken geleden was ik met Oele in Sapa. Vrijdag hadden we brommers gehuurd en waren we naar de watervallen gegaan. De Silverwaterfall was maar een klein straaltje water, dus daar zijn we langs gereden. Naar de Love waterfall moesten we eerst een paar kilometer lopen. Deze waterval was prachtig. Ik had mijn bikini van te voren al aangetrokken want ik was van plan om daar te zwemmen. Het water was erg koud, maar het wasl gaaf om even onder de waterval te staan.
In Sapa had ik een Nederlandse man ontmoet. Hij is gepensioneerd en getrouwd met een Vietnamese. Hij stelde zich voor aan zijn vrouw. Een hele stoere vrouw die haar eigen scooterverhuurbedrijf heeft.
Vrijdag om 16.00 uur vertrok de bus van Sapa naar het treinstation van Lao Cai. Afscheid genomen van Oele. Het waren drie gezellige dagen. Anderhalf uur later kwam ik in Lao Cai aan. Op het plein zag ik honderden toeristen staan met een wit papier in hun hand. Het bleek een voucher te zijn die ze hadden uitgeprint van de online booking voor de train. Op internet waren de prijzen erg hoog(vanaf 45 dollar), dus ik heb dat niet gedaan. Ik liep naar het loket van het treinstation, waar ik de enige westerse was die een ticket daar kocht. En het was veel goedkoper. Ik betaalde maar 25 dollar! Ik heb wel iets meer betaald voor een ‘zacht’ bed. Op een harde bank slapen leek me niet zo fijn. Ik deelde een slaapcoupé met een koppel uit Spanje. Het was een kleine coupe met aan beide zeiden een stapelbed. Het matras zag vies bruin en er zaten gaten in, maar het beddengoed was schoon. De trein vertrok rond 20.00 uur. De trein wiegde heen en weer en dat was een heerlijk gevoel. Ik was wel blij dat er een hekje was aan de zijkant van het bed, anders was ik er al lang uitgerold. S’ochtend om 6 00 uur werden we gewekt door de conducteur en arriveerden we in Hanoi. Ik had heerlijk geslapen. In Hanoi wilde ik zonder een taxi te nemen het hostel vinden, maar dat was erg lastig zonder kaart en de winkels waren nog niet open. Ik ben gaan lopen totdat ik een stadskaart zag bij een bushalte. Bleek dat ik aan de verkeerde kant van het spoor was. Ik liep naar de andere kant van het spoor naar de oude wijk van Hanoi. Ik had een kaartje van Matteo (schrijver ontmoet in Phonsavan Laos) gekregen van een backpackers hostel. Na de weg gevraagd te hebben bij een hotel, had ik het hostel gevonden. Er was plek in een gemengde slaapzaal voor 5 dollar per nacht inclusief ontbijt. Mijn kamergenoten lagen nog te slapen, dus ben ik de stad ingegaan. Het was nog maar 7 uur in de ochtend. Aan het einde van de ochtend was ik terug in het hostel en ben ik eerst gaan douchen en omkleden. Hierna met twee meiden uit Iran en Duitsland in het hostel gekletst. De rest van de dag gewandeld door de stad. Hanoi heeft een meer, midden in het centrum van de stad, waar ouderen ochtendgymnastiek doen en verliefde stellen hand in hand lopen. Bij het meer, wilden een aantal jongeren met mij op de foto en heb ik een tijd met een Vietnamees gezin op een bankje gezeten, omdat het meisje van 10 jaar graag Engels wilde oefenen.
De volgende dag ging ik op zoek naar een motor. Na twee maanden reizen met de bus, wilde ik graag ander vervoer en meer vrijheid. Ik zag een backpacker met een motor en toevallig wilde hij zijn motor verkopen. Ik testte de motor uit , maar was nog niet de hoek om of ik stond al stil, midden in een drukke straat. Ik kreeg hulp van een Engelsman, die toevallig in een motorwinkel werkte. De motor van de backpacker had veel problemen, dus ik besloot deze niet te kopen. De volgende 4 dagen veel in de motorshop en het motorcafe geweest. Ik kon het goed vinden met de jongens, en we aten vaak samen of dronken iets op het dakterras. Ze hadden een leuke motor te koop, een Honda Win 110cc uit 1997. Na een testrit op de snelweg besloot ik hem te kopen. Vraagprijs 350 dollar (250 euro). Duur voor een Honda Win, maar alle service zat er bij inbegrepen. Paul, een van de werknemers had hem de volgende dag voor mij zwart gespoten, want er zaten hele lelijke stickers op. In Hanoi kwam ik heel toevallig Gaby uit Laos weer tegen. Het centrum is zo klein, dat je elkaar kan vinden zonder een afspraak te maken. Hij was naar het ziekenhuis geweest en voelde zich al veel beter. Samen met Gaby en Katija uit Duitsland uit eten geweest en twee avonden ook met hun op het terras gezeten. Een terras in Hanoi bestaat uit een paar smalle straten die samenkomen en daar kan je aanschuiven bij andere mensen op een plastic blauw stoeltje. We zaten gezellig bij een leuk Amerikaans stel, die al hun hele leven de wereld over reisden.
Ook heb ik een ochtend het Ho Chi Minh Mausoleum bezocht. Hier is het gebalsemde lichaam van Ho Chi Minh te zien, communistisch evolutionair leider. Er was een lange wachtrij, met voornamelijk Vietnamezen. Het was niet toegestaan om een camera mee te nemen en je moest zelfs door een detectiepoortje. Het mausoleum is een paar maanden per jaar gesloten, omdat ze het lichaam dan uitlenen aan Rusland. Na vijf dagen Hanoi was het dan eindelijk zo ver. Samen met Gaby, hij had ook een motor gekocht en een super leuk stel uit Engeland/Australië op de brommer, gingen we beginnen aan onze motorreis. Alle tassen waren goed achter op de motor gebonden. Hanoi is een ontzettende grote stad en het verkeer is ontzettend chaotisch. Stoplichten worden genegeerd, zebrapaden hebben geen functie en niemand kijkt in zijn spiegels. Afslaan en oversteken doen mensen zonder te kijken. Ook is het normaal dat iedereen de hele dag toetert. Je hebt geen idee meer waar het vandaan komt en voor wat het bedoelt is. Wij zijn dus ook maar druk gaan toeteren. De stad uit komen duurde wel een uur. Onze eerste bestemming was Mau Chai. Even voor Mau Chai begon het onwijs te stormen en de onweren, dus gingen we schuilen bij een huis langs de weg. Daar was een heel leuk gezin. We hebben muziek geluisterd van de iPod van Gaby en iets gedronken. Inmiddels was het al donker en we moesten nog Mau Chai zien te bereiken. Gelukkig veilig aangekomen en in de stad gingen we op zoek naar een guesthouse, maar we vonden alles veel te duur. Toen werden we aangesproken door een Vietnamese man, die ons uitnodigde om in zijn huis te komen slapen. Hij woonde een een mooi houten huis op palen. We sliepen op een matras op de grond met een klamboe.
De volgende dag zag ik dat uit mijn motor veel olie had gelekt. Bij de garage bleek dat mijn olietank heel slecht is. De grote schroef bovenaan de tank ontbrak. Die was ooit afgebroken. Olie lekte ook langs de schroeven aan de onderkant. Ik wilde graag verder reizen, dus met nieuwe olie vertrokken we richting Lam Son. Ook dit keer reden we veel te lang door en begon de dagelijkse storm weer om 18.00 uur. We schuilden bij een wegrestaurant en dronken thee totdat het ophield met regenen. We overnachtten in Cam Thuy.
De volgende ochtend had de tank weer veel olie gelekt en bij de garage zeiden ze dat ze het niet konden maken omdat het schroefdraad kapot was. Met weer nieuwe olie voor mijn motor reden we verder. We namen afscheid van Gaby, want die vertrok met de motor naar het noorden. Ik besloot om naar Lam Son te gaan om een garage op te zoeken. Jo en Mick gingen verder. In Lam Son hadden ze het op een primitieve wijze gemaakt met een bamboe plug. Ik reed verder, dit keer alleen naar Thai Hoa. Hier heeft de garage een paar uur besteed aan mijn motor. Ze hebben nieuw schroefdraad geboord en nieuwe schroeven ingebracht. Kosten: 3 euro. Heel blij was ik dat er eindelijk eens goed naar gekeken werd.
In Thai Hao was ik de enige westerse en mensen kwamen nieuwsgierig uit hun huizen en winkels om mij te zien. Ik heb samen met een groep mannen langs de weg een biertje gedronken en er moesten toen ook veel foto’s gemaakt worden. De volgende ochtend vertrok ik vroeg om 220km te rijden. Ik overnachtte in een hotel langs de weg bij Pheo. De volgende dag kwam ik na 42km grotten tegen en ontmoette ik Travis en Devon uit Canada, ook op de motor. We hebben samen de ‘Dark Cave’ bezocht. Eerst moesten we kajakken naar de ingang van de grot. Met een hoofdlamp gingen we de grot in waar we door een smalle gang moesten lopen. Er lag zoveel modder in de grot, dat ik op sommige stukken er tot mijn heupen in stond. Aan het einde van de tunnel hebben we in het donker een moddergevecht gehouden tot we van top tot teen helemaal onder zaten. Terug bij de ingang van de grot hebben we gezwommen en alle modder weggewassen. Toen verder met de motor naar de ‘Paradise Cave’. Deze grot was echt prachtig. Het was zo immens groot.
Aan het einde van de dag naar het hostel easy tiger gegaan waar de jongens ook verbleven. Het leek daar wel een ontmoetingsplaats voor motorrijders. In het hostel had ik een goed bed in een slaapzaal en een leuke kamergenote uit Zwitserland. Toen ik zat te eten in het restaurant rende Jo naar me doen en omhelsde me. Na drie dagen apart reizen ontmoetten we elkaar weer. ’s Avonds met alle backpackers op het terras gezeten en laat gaan slapen.
De volgende dag vertrok ik samen met Marcel uit Zwitserland op de motor. Jo en Mick bleven om de grotten te bezoeken. We wilden de westerse Ho Chi Minh trail nemen, omdat die door het national park lag. Na 26km kreeg Marcel pech in de bergen met zijn motor. Hij wilde niet meer starten. Ik ben teruggereden en bij een rangerpost vond ik een meneer die met mij mee wilde. Ik had reservemateriaal bij me, alleen niet de juiste maat schroevendraaier om het onderdeel te vervangen. De man had dit ook niet. Gelukkig kwamen Travis en Devon aangereden die de zelfde route zouden nemen. Zij repareerden de motor. Het leek mij onverstandig om door te rijden, omdat er de komende 240km geen garage zou zijn in de bergen. We reden terug naar Phong Nha en lieten onze motors nakijken. Ruim vier uur nadat we vertrokken waren we nog niet verder gekomen. We besloten nu maar de oostelijke route te nemen over een mooie snelweg met veel dorpen onderweg. We stopten in Dong Ha voor een overnachting. De volgende ochtend zijn we de Vinh Moc tunnels gaan bekijken. Het is een tunnelsysteem van drie verdiepingen onder de grond, waar 600 inwoners van het dorp 6 jaar lang leefden. Het tunnelsysteem werd gebouwd in 18 maanden tijd nadat de Amerikanen het hele dorp hadden plat gebombardeerd. Het dorp bevond zich in het DMZ gebied (Demilitarized zone), de grens tussen Noord en Zuid Vietnam. Na de tunnels te hebben bezocht zijn we in de middag naar Hue gereden. Een nacht geslapen in het gezellige Hue backpackers hostel. De volgende dag met Marcel, Liam en twee Duitse meiden de tombes en pagode gaan bekijken. In een park had ik een leuk gesprek met de Vietnamese medicijnstudent. In de middag een biertje gedronken in het hostel met Jowan uit Nederland en een meisje uit Nieuw-zeeland die op de brommer vanuit het zuiden was gekomen.
Helaas kon ik niet blijven in het backpackershostel omdat het online helemaal volgeboekt was. Ik ben op zoek gegaan naar een andere kamer. Wat bleek, het is de nationale vakantieperiode en elke kamer in de stad was vol. Na een half uur zoeken wilde een mevrouw van een hotel voor mij rond bellen en vond twee lege kamers in een guesthouse. Ik kwam Jo en Mick 5 minuten later tegen in de straat en daarmee ben ik snel teruggegaan naar het guesthouse voor de laatste kamer voor hun. ’s Avonds met Jowan, Jo, Mick en Travis en Devon, die ook gearriveerd waren, gegeten in het hostel en geborreld.
Afgelopen nacht was niet fijn. Ik ontdekte twee hele grote kakkerlakken in de badkamer en ben tot 2 uur 's nachts bezig geweest met jagen. Die beesten zijn veel te snel! Na ze gedood te hebben toch nog kunnen slapen. Vandaag heb ik ontbeten met Jowan en daarna ben ik op de motor door de stad gaan rijden en 's middags geskate met kinderen op het plein. Jowan, grafisch ontwerper uit Rotterdam heeft vandaag een brommer gehuurd en gaat morgen mee naar Hoi An. De tocht naar Hoi An blijkt fantastisch te zijn (Hai van Pass). De Top Gear Experience. Om een indruk te krijgen van mijn reis, zie dit filmpje: http://www.topgear.nl/video/s12-e08-c01-01-vietnam-special/ , maar dan zonder de treinreis en gekkigheden . Vanavond in het backpackers hostel met de hele motorgroep gegeten en gedronken. Morgenochtend verzamelen we om 7.30 en gaan we op ons eigen tempo de route rijden. We zullen allemaal in hetzelfde hostel verblijven in Hoi An, dus daar zullen we elkaar weer ontmoeten.